Gebelik, doğum ve doğum sonrası dönem, kadın hayatında fiziksel, ruhsal ve sosyal açıdan önemli değişikliklerin yaşandığı önemli bir dönemdir. Fakat hormonal, fiziksel, ruhsal ve sosyokültürel değişimlerin çok hızlı bir şekilde yaşanması, istenmeden de olsa anneyi olumsuz etkileyebilmektedir.Ülkemizde doğum yapan anneler sıklıkla eş, anne, kayınvalide, arkadaş ve komşularından destek almaktadırlar. Ancak, anneler genellikle aldıkları desteği yetersiz görebilmektedirler. Sonuç olarak; yeni anneler gebelik, doğum ve hemen sonrasında kendileri ve bebekleriyle ilgili yaşadıkları olumsuzluklarla baş etmekte zorlanarak, eş, aile, çevre ve sağlık personelinden yeterli destek görmeyerek, ayrıca hormonların da etkisiyle doğum sonrasında ruhsal sıkıntılarla baş başa kalmaktadırlar.
Vize Devlet Hastanesi Gebe Okulu Sorumlusu Gülsüm TOKAY yaptığı yazılı açıklamada doğum sonrası ilk on günde annenin kendisini ağlamaklı, depresif, üzgün, sinirli, iştahsız, uykusuz, kararsız ve bebeğin bakımı konusunda endişeli hissetmesi durumu olan annelik hüznünün, eş ve ailenin desteğiyle nasıl güzel anılara dönüştürülebileceği hakkında bilgiler verdi.
Yeni anne doğum sonu dönemde özellikle eş desteğini beklemektedir ve bu desteğin yeterli düzeyde karşılanması kadının fiziksel ve mental iyilik hali üzerinde olumlu etki göstermektedir.Bu destek ihtiyacı karşılanmazsa, “karşılanmamış beklentiler” eşler arasındaki ilişkide memnuniyetsizlik yaratmakta, sonuç olarak annenin psikososyal durumunu ve ebeveyn davranışlarını olumsuz yönde etkilemektedir. Düşük sosyal destek gebelikte, doğumda ve yenidoğanda komplikasyonlara, doğum sonu depresyona yol açabilmektedir Sonuç olarak annelik hüznü sağlıksız anne, bebek ve toplum açsından önemli bir risk teşkil etmektedir
Bu süreçte anneler kendilerine zaman vermeli, annelik hüznünü atlatamadığı durumlarda mutlaka sağlık personelinden destek almalıdır.Aksi halde annelik hüznü doğum sonu depresyona, doğum sonu depresyon ise müdahale edilmediği takdirde psikoza kadar varabilen ruhsal sıkıntılara neden olabilmektedir.Annelere annelik hüznünü kolayca atlatabilmeleri için destek olunmalı, bunun geçici bir durum olduğu, kısa süre sonra kendisini daha iyi hissedeceği söylenmelidir.Bebeğiyle kaliteli vakit geçirebilmesi ve anneliğe alışabilmesi için zaman verilmeli,bebek ziyaretleri en az bir ay ertelenmelidir.Annemizin yanında ona ev işlerinde yardımcı olabilecek birinin kalması yeterlidir.Gereksiz kalabalık annemizin yeni hayatına adaptasyonunu zorlaştıracaktır.Annemizin yanında bebekle ve kendisiyle ilgili olumsuz sözler söylenmemeli, moralini bozacak yorumlardan kaçınılmalıdır.Ancak annemiz yardım istediğinde yardım edilmeli bebek bakımına annenin isteği haricinde müdahale edilmemelidir.
Bebeğin bakımı ailelerin benlik kavgası haline dönüştürülmeden, annemizin özel durumu dikkate alınarak kendi istekleri doğrultusunda yardımcı olunmalı, ileride gülümseyerek hatırlanabilecek güzel anılar biriktirilmelidir.